David Latimer အမည္ရွိအမ်ိဳးသားဟာ စူးစမ္းလိုစိတ္ရွိသူျဖစ္တာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ 1960 ခုႏွစ္ အီစတာတနဂၤေႏြေန႔မွာ ဖန္ပုလင္းႀကီးတစ္လုံးထဲ မ်ိဳးေစ့တစ္ေစ့စိုက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ၎ရဲ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို လိုက္နာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ Latimer က ၎အေစ့ဟာ ဖန္ပုလင္းအတြင္း၌ စိမ္းလန္းစိုေျပေသာ သစ္ပင္မ်ားႏွင့္ ေသးငယ္ေသာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုအျဖစ္ ျပည့္သြားလိမ့္မယ္လို႔ သူ အနည္းငယ္မွ်ေတာင္ မထင္ထားခဲ့ပါဘူး။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ပိုလို႔ေတာင္ မယုံႏိုင္စရာေကာင္းတာကေတာ့ Latimer ဟာ ၎ဖန္ပုလင္းထဲကအပင္ေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ 1972 ခုႏွစ္မွာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ေရေလာင္းခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ၎ဟာ လက္ရွိ ႏွစ္ေပါင္း ၆၂ ႏွစ္ၾကာ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

.

အစပိုင္းမွာ ေျမေဆြးအခ်ိဳ႕ကို globular ပုလင္းထဲသို႔ ေလာင္းထည့္ၿပီးေနာက္၊ Latimer ဟာ ပင့္ကူအေစ့ထုတ္ျခင္းတြင္ ဂ႐ုတစိုက္ႏွိမ့္ခ်ရန္ ဝါယာႀကိဳးကိုအသုံးျပဳကာ ေရာေႏွာၿပီး ေရတစ္ပိုင့္ကို ေပါင္းထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ဖန္ပုလင္းကို အလုံပိတ္ၿပီး ေနသာတဲ့ေထာင့္မွာ ထားခဲ့ၿပီး အလင္းျပန္ျခင္းရဲ႕ေမွာ္ဆန္မႈက အဲဒီေနရာကေန စတင္လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ပါတယ္။ 1972 ခုႏွစ္မွာ တစ္ႀကိမ္ေရေလာင္းျခင္းအျပင္ ၎ဖန္ပုလင္းဥယ်ာဥ္ဟာ ေရခ်ိဳႏွင့္ေလထုကို လုံးဝျဖတ္ေတာက္ထားခံခဲ့ရေပမဲ့လည္း ၎ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ဖူလုံေသာေဂဟစနစ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

.

အလင္းျပန္ျခင္းအားျဖင့္ အပင္မ်ားဟာ ေနေရာင္ျခည္ကို စုပ္ယူျခင္းျဖင့္ ႀကီးထြားရန္လိုအပ္ေသာ စြမ္းအင္ကို ရရွိၾကၿပီး ၊ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ေလထဲရွိ ေအာက္ဆီဂ်င္ႏွင့္ အစိုဓာတ္ကိုလည္း ဖန္တီးထားပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ပုလင္းအတြင္း၌ အစိုဓာတ္မ်ား တက္လာၿပီး အပင္မ်ားေပၚသို႔ “မိုးေရ” မ်ားအျဖစ္ ျပန္က်လာပါတယ္။ ထို႔ျပင္ ပုလင္းေအာက္ေျခသို႔ ေႂကြက်ေနတဲ့အ႐ြက္မ်ားက ပုပ္ပြၿပီး အလင္းျပန္ျခင္းအတြက္ လိုအပ္ေသာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ကို ထုတ္လုပ္ေပးေနပါတယ္။

.

ေနေရာင္ျခည္အနည္းငယ္ျဖင့္ ၎ဖန္ပုလင္းထဲကအပင္မ်ားဟာ ဤထူးျခားေသာပတ္ဝန္းက်င္၌ပင္ ပြင့္လန္းႏိုင္ၿပီး ၊ ပုလင္းတစ္လုံးအတြင္း ကမာၻေျမႀကီး၏မိုက္ခ႐ိုဗားရွင္းကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့သည္မွာ အံ့ဩစရာပါဘဲ။ ဒါ့ျပင္ Latimer ဟာ သူမရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးေသာ သားသမီးမ်ားအား ဤစမ္းသပ္မႈကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ၎အလုံပိတ္ဖန္ပုလင္းဥယ်ာဥ္ဟာ ေရမေလာင္းရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။

Mia (Mckzone daily)

Reference : mymodernmet